Bitsin, bitsin bu yalnızlık;
Kuyuda açılmaz yelken,
Kuyunun ağzı açıkken
Çık, tekrar aydınlığa çık!
…diye sesleniyordu Cahit Sıtkı şair
arkadaşı Ziya Osman’a.
Ziya Osman bir ara Kadıköy’de
yaşamıştı. Kadıköy O’na, O Kadıköy’e
pekte yakışmıştı. Sen öyle güzel; ben daha genç, yepyeni, taptazeydi her şey diyordu
Kadıköy’de.
Oysa ki günler geçti, geçti,
geçti… Değişti İstanbul Ziya Abi.
Buraları artık mesut insanlar
fotoğrafhanesi değil Ziya Abi, çünkü yarımız burada kaldı, gitti gelmez
yarımız. Sabri, Yaşar, Muammer, Kenan, Vasfi, Cevdet. Saatleri çalıp, gelince
sıraları, çözülen bir demetten indiler birer birer. Şimdi kim bilir
nerelerdedirler?
Ama biliyoruz ki birinci meşaleyi
yakan Ziya Abi, şimdilerde Kırk Merdivenler Mezarlığı’nın 37. basamağındadır.
