Dünyaya indiğim ipin son lifi de
Koptu kopuyor rüyanın bitişinde,
hayret!
hayat varmış,
çamurdanmış,
asfalt yolun kenarında kalmış.
-Dündar
Hızal
ÖMRÜM
Hangi ırmaktan akıyor yüreğinin bozaran sevdası
Hangi kolunda köprüsü var gecenin
Bir ucunda puslu gök bir ucunda sazlık, hasretle bilenen
Aynı ürperti aynı heyecan
Sensin boyun eğen acıya
Gizlenmez yaraları taşırken bedenin
Ömrümün genç yarısına
-Kaan İNCE
-----------------
Hükümdar yol vermeden eşkıya kervan basamaz - Şirazlı Sadi
Boşlukta, arafta kaldık. Suya ne batan, ne çıkan yarı dolu
leğen gibiyiz. Tıngır tıngır salınıyoruz denizin üstünde.
Sonunda ortaya çıkan bir gerçek vardı bir zamanlar; o yok
artık işte.
Kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı. – Franz Kafka
Bazı insanlar nereye gitse mutluluk getirir, bazılarıysa ne
zaman gitse. – Oscar Wilde
Yaşamayı bilmeyen kimseler her nedense, ölmeyi de
bilmiyorlar.
The person who lifts this sword out of the stone will rule
all of Britain. -King Arthur
Gabriel Garica Marquez; şöyle diyor: “Bana öyle geliyor ki,
bir yazarı cennet ya da cehennemde yaşama ikilemiyle yüz yüze getirirseniz,
cehennemi seçer... Orada daha çok edebî malzeme bulur.”
“Edebiyat söz konusu olduğunda Karayip sahili yoktur.
Edebiyat hayattan koparılıp kapalı çevrelere tıkıldığında bir uçurum açılır ve
o uçurumu taşralılar doldurur... Retoriğe dönüştürerek edebiyatı kurtarırlar.”
Kuruşumuz, duruşumuzu bozmasın canlar. Tefekkür, iç gözlem
ve öz analiz yoldaşımız olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder